Artık eskisi gibi her haftasonu birileri ile dısarı çıkmak istemiyorum.
Beni yoran iliskiler, yeni tanısmalar, yeni yüzler aramıyorum. Eski
dostlukların da özetini çıkarmaya basladım.
Iliskilerde tasarrufa gidiyorsun her seyde oldugu gibi ve gereksiz insanlari hayatindan atmak istiyorsun.
Yapmacik,
inanmadan konusmak istemiyorum artık. Beni anlamayanlarla konusmak
cümle kirliliği yaratıyor ve hak edenlere saklıyorum enerjimi.
Istedigime
istedigimi deme özgürlügüne sahibim, elestirme hakkını olusturan
yasamislık ve yeterli yas faktörü artik bende de var.
"Ben demistim" ,"ben bilirim","ben zaten anlamıstım", sendromunda olanlarla arkadasliklari bir kez daha sorguluyorsun.
İliskilerini
sadelestirmeye baslayinca sıra iyi ve kötü gün dostlarını ayıklamaya
geliyor. Kötü gün dostlarını belirliyor ve onlara daha çok önem
veriyorsun. Iyi gün dostu bulmak ne kadar kolaysa kötü gün dostu bulmak
bir o kadar zor, biliyorum. Dostlar ihtiyaç oldugunda göçmen kuslar gibi
sicaga uçuyor ve sadece seninle birlikte sürüden ayri düsenler kalıyor.
Zamanın ne kadar kıymetli oldugunu ögreniyorsun buralara
kadar gelirken. Uzun düz otobanlardan oldugu gibi, kestirme bozuk
yollardan da ulasabilirsin hedeflerine. Kestirmeleri de ögrendim gide
gele.
Bos geçen her saniye degerli artık. Daha yapılacak çok sey var ama, kendimi çok yormaktan çok hırpalamaktan yana degilim.
Gerektiginde
"HAYIR" demeyi ögrendim ve bu kelime basta karsındakine kırıcı gelse de
senin için hayat kurtarıcı olabiliyor. Sevgiye önem vermek gerektigini,
zamanı geldiginde elinde sadece sevginin kalacagını biliyorum.
Sevgi
paylasildıkça olusuyor, olgunlasıyor. Aileme ve seçtigim tüm dostlarıma
daha cok sevgi,anlayis ve ilgiyi gösteriyorum. Biliyorsun ki gidenlerin
ardında sadece iyilikler kalıyor, ne kadar sevgi dolu oldugu hatırlanıp
anılıyor.
Dostlarıma, kendimize yemek yapmak hosuma
gidiyor. Mutfak eskiden bir zulüm iken simdi zevk aldıgım mekanlar
arasına giriyor. Farklı lezzetler denemek güzel ve kendi lezzetimi
kendimde yaratabilecegim belli bir damak zevkim ve mutfak kültürüm
olustu.
Sonra Sezen'in sarkısındaki gibi anneni daha sık
düsünüyorsun ve hatta anlıyorsun. Iste bu yeni alısmaya baslanan ve
giderek hosa giden yeni duruma olgunluk deniyor.
Yasamıslıgın,
görmüslügün, geride kalmıs üflenmis dogum günü mumlarının bir sonucu
kendiliginden ortaya çıkıyor hayatın bir dönemecinde bu olgunluk.
Ne
zaman dersen herkese göre, ne kadar dolu yasadıgına göre degisiyor bu
olgunluk çagına ermek. Inanın bana hayattaki düsüsler, zor alınan
virajlar bu zamanı hızlandırıyor.
Kendi dünyanın küçüklügünü
kesfetmek ve buna ragmen kendinin kıymetini bilmek çok ise yarıyor. Bir
gün hepimizin bu huzurlu olgunlugu bulmasını diliyorum.
